Rebrasti paneli kao elementi povezivanja ambijenata otvorenog plana: Studio Arhimetrik

^{Izbor i tekst: Milja Mladenović}

Drvo u enterijeru gotovo uvek pruža osećaj topline i gostoljubivosti, a u savremenoj arhitektonskoj praksi predstavlja prirodni kontrast artificijelnim materijalima. Boja, tekstura, miris i toplota drveta u stambenim objektima pozitivno utiču na čula stanara, zbog čega su neizostavni deo dizajna, makar na nivou detalja i mikroambijenta.

Drveni paneli kao enterijerski detalji bili su osnovna karakteristika više stilova početkom 20. veka, a naročito ih je proslavio Frenk Lojd Rajt u svojim kućama u Čikagu, koje pripadaju prerijskom stilu. Svoj razvoj ka današnjoj savremenoj arhitekturi, drveni paneli su u različitim oblicima prošli kroz modernu, međunarodni stil, skandinavski modernizam i brutalizam, a danas doživljavaju veliki povratak u domove širom sveta.

U stanu „Bulevar“, u Novom Sadu, rebrasti drveni paneli čine specifičan i prepoznatljiv detalj enterijera. Njihova primena u različitim nijansama naglašava dubinu i namenu prostora, dok izrazita vertikalnost panela u različitim širinama omogućava razigravanje prostornih elemenata. Prenošenjem rebraste materijalizacije sa drvenih detalja na zid, ostvaren je vizuelni kontinuitet tekstura, čime se prostor, ispunjen različitim namenama, sagledava kao celina.

Rebrasti detalji na nameštaju u dnevnoj sobi u svetlijim tonovima, od stočića, preko komode - do zida, vizuelno odvajaju zonu dnevne sobe od kuhinje i trpezarije, čiji su detalji i finalne obrade u tamnijim nijansama. Ovakav postepeni prelaz u prostorima otvorenog plana, dodatno naglašava potencijal za višefunkcionalnim korišćenjem prostora, ali i rastvara granicu prostora, koja često može da bude previše dominantna i da se percipira gotovo podjednako strogo kao zid.

Uzastopnim ponavljanjem iste širine panela u drugoj nijansi, a zatim menjanjem modula i širine, vizuelni prelazak iz dnevne sobe u trpezariju je istovremeno i naglašen i suptilan.

Pretapanje ambijenata i usmeravanje pogleda preko rebrastih panela kružno kroz prostor, ostvareno je i kroz prostor kuhinje, u kojoj su paneli tamniji, ali kraći, i gotovo da se nadmeću u jačini vizuelne dominacije sa belim frontovima na kuhinjskim elementima. Izdvajanjem niske trakaste zone gornjih elemenata rebrastom materijalizacijom, naglašena je geometrija prostora, dok je povećanjem dubine elemenata u gornjoj zoni ostvarena maksimalna funkcionalnost i kapacitet prostora za odlaganje.

Zastupljenost bele boje u kuhinji vizuelno komunicira sa hodnikom i servisnom zonom, pri čemu se ceo prostor sagledava bez prekida i vizuelnih, odnosno, funkcionalnih barijera.

Noćna zona prati dizajnerski jezik ostatka stana, međutim, sa aspekta proporcije, spavaćom sobom dominiraju topli drveni tonovi, koji se ponavljaju u detaljima u dnevnoj zoni, dok su rebrasti paneli zamenjeni ravnim, koji odaju znatno mirniji utisak, prilagođen spavaćoj sobi.

Prirodni tonovi i materijali, postavljeni u simbiozi sa savremenim materijalima istovremeno upućuju na savremeno korišćenje prostora, ali i na uvek moderne drvene arhitektonske detalje, koji prostor pretvaraju u dom.