Zaobljeni uglovi kao nosioci prepoznatljivosti objekta | Aleksandar Šavikin

^{Izbor i tekst: Milja Mladenović, mast. inž. urb}

Okruženje objekta u Bulevaru Oslobođenja definisano je s jedne strane veoma prometnom saobraćajnicom, kojoj pripada front objekta, a sa druge strane mirnim kontekstom jednosmerne ulice sa nižim jednoporodičnim objektima i višeporodičnim objektima nižih gustina. U odgovoru na kontrastni karakter okruženja, novi objekat je dobio specifično oblikovanje koje na jedinstven način uspostavlja balans između mirnog i užurbanog karaktera lokacije.

Kao odgovor na Bulevar Oslobođenja i pad terena, objekat je oblikovan kao sistem od tri volumetrijske celine koje predstavljaju odgovor na karakter konteksta. Najniže dve etaže definisane su ravnim frontovima sa pravim uglovima, povučenim u odnosu na ulicu, kako bi se istovremeno kreirala pristupna zona, kao i vizuelni postament na koji se nadovezuje drugi volumen objekta.

Nadovezivanjem fasade sa drvenim oblogama i brisolejima prirodnih tonova na niže etaže obložene crnim kamenim pločama, objekat je vizuelno olakšan, a postavljanjem zaobljenih uglova na susticanju fasada, čitav omotač druge volumenske celine objekta se posmatra kao jedinstveni element sa otvorima. Upravo ova celina od dve etaže, koja komunicira sa ulicom Generala Anrija, doprinosi prepoznatljivosti objekta u odnosu na okruženje.

Građevinske linije i pozicija parcele na ukrštanju dve saobraćajnice definisale su trougaonu formu objekta, koja je istovremeno izazov za projektovanje i faktor koji utiče na prepoznatljivost objekta. Na mestu ukrštanja osa dve ulice, zaobljeni uglovi objekta posebno dolaze do izražaja u sagledavanju terasa, koje po svom obliku ostvaruju direktnu komunikaciju sa modernističkim objektima u neposrednom okruženju. Na ovaj način, citatom prepoznatljive geometrije, ostvaren je kontinuitet vizuelnog izraza u široj zoni lokacije.

Fasada u Generala Anrija ostvaruje maksimalnu povezanost sa modernističkim nasleđem lokacije, posebnim isticanjem najviše volumetrijske celine bele boje, koja se vizuelno može povezati sa vilama u širem okruženju, projektovanim u međuratnom periodu. Promenama u materijalizaciji fasade, omogućeno je novo tumačenje prepoznatljivih formi, čime objekat istovremeno komunicira sa savremenim trendovima i karakterom konteksta sa suprotne strane Bulevara Oslobođenja.

Smenom vertikalnih elemenata i zaobljenih uglova koji kontrastiraju nižim etažama kao postamentu, kreirana je dinamika vizuelnog izraza objekta. Na ovaj način, kretanjem trotoarom uz Bulevar Oslobođenja vizuelno dominira miran i taman front, dok više etaže koje komuniciraju sa zaleđem lokacije kontinualnim omotačem usmeravaju pogled duž celog objekta, te upućuju na kružno kretanje kroz lokaciju.

Zbog niskog stepena izgrađenosti okruženja lokacije, značajan element konteksta čini priroda, odnosno drveće na lokaciji, sa kojim fasadna obloga komunicira. Ponavljanjem drvenih elemenata na izgrađenoj strukturi, ostvaruje se veza između prirodnih i artificijelnih činilaca ambijenta.

Odnos prema prirodnom okruženju i poigravanje sa drvenim materijalima uočljivo je i u oblikovanju unutrašnjosti objekta. Otvaranjem vizura prema okruženju, priroda postaje sastavni deo ambijentalnih celina enterijera, dok repeticija vertikalnih elemenata, odnosno brisoleja sa fasade, u unutrašnjoj arhitekturi formira polutransparentne pregrade, koje daju upečatljiv karakter prostoru.

Fleksibilnost konteksta lokacije u Bulevaru Oslobođenja, kao i kontrastni karakteri okruženja, omogućili su da tretman objekta po projektu Studija Šavikin kroz specifično tumačenje uticaja kreira upečatljiv vizuelni izraz, koji spaja modernističke uticaje sa savremenim trendovima u arhitekturi, odnosno mirne prirodne ambijente sa užurbanim karakterom bulevara.

^27.07.2022.